In jack & puck: persoonlijk delen wij het verhaal van ‘onze’ ondernemers. Persoonlijke en echte ondernemersverhalen, waarin we er door middel van uitgebreide interviews achter komen wat de drijfveren zijn achter het ondernemerschap van onze opdrachtgevers. Want voor wie doen ze het, en waarom? En hoe zien zij de toekomst voor zich? Zoveel mensen, zoveel verhalen: maar één ding hebben ze allemaal gemeen: ze durven kansen te zien én te nemen.
Deze editie jack & puck: persoonlijk gaat over Edwin Markhorst. Topondernemer uit de Kempen met een duidelijke drijfveer. Het familiebedrijf Markhorst is inmiddels al sinds 2002 in zijn handen, vandaag de dag met ruim 50 medewerkers in dienst. En dat is dan ook meteen de drijfveer van Edwin. De vraag ‘waar ben je het meest trots op?’ behoefde voor hem nog geen seconde bedenktijd: zijn personeel, daar doet hij het allemaal voor. Een prachtig verhaal van een ondernemer die van de meest verschrikkelijke tegenslag uiteindelijk een bijzonder succes wist te maken. Want ‘door nooit op te geven, er niet in te blijven hangen, door te zetten maar toch kansen te blijven zien, is het gelukt’, aldus Edwin.
Edwin, Markhorst is jullie familiebedrijf. Hoe was dat voor jou in jouw jeugd?
Ik ben opgegroeid in een echt ondernemersgezin. Mijn vader is rond 1983, tijdens de crisis, voor zichzelf begonnen met Markhorst, in de elektrotechniek. De keukentafel veranderde in de vergadertafel, de speelruimte werd kantoor, de garage werd magazijn, en de Ford Fiesta werd bedrijfsauto. Van niets af aan is hij samen met mijn moeder écht iets gaan opbouwen. Dat deden ze door vooral héél hard te werken: van ’s ochtends 6 uur tot ’s avonds 11 uur. Vroeger grapten we weleens dat mijn ouders drie kinderen hadden: ik, mijn broer, en het bedrijf.
Is toen jouw interesse in de elektrotechniek al geboren?
Jazeker. Ik was altijd al heel geïnteresseerd in techniek. Ik was altijd met mijn handen bezig, sleutelde aan brommers en auto’s, en ging altijd met mijn vader mee op pad. Elektrotechniek is me dus met de paplepel ingegoten, en ben ik dan ook gaan studeren. Nadat ik een tijd bij een aantal andere bedrijven had gewerkt en in militaire dienst was gegaan, besloot ik om officieel in dienst te komen in het familiebedrijf.
Hoe zag jouw carrière er binnen Markhorst uit? In welke rol ben je gestart bij Markhorst?
Ik ging gewoon mee de bouw op, samen met de monteurs. Ik ben onderaan de ladder begonnen. Dat is iets waar ik nu nog steeds heel veel aan heb: ik weet precies hoe elke installatie in elkaar zit. Langzaamaan veranderde mijn rol steeds meer richting kantoor, waar ik me wel bezig bleef houden met de uitvoering: planning, calculatie, enzovoort.
Uiteindelijk heb ik in 2002 samen met mijn broer het bedrijf overgenomen. Mijn broer was de commerciële man, ik was meer de techneut. Samen waren we een gouden combinatie. Daardoor, en doordat we er beiden zo enthousiast voor gingen, werd ons klantenbestand steeds groter. Onze visie was: goed werk doen en op een goede manier contacten leggen, dan komt er automatisch meer werk voor je uit. Dat past ook het beste bij mij: ik ga geen skybox huren in het PSV stadion om klanten te werven. Ik ben liever écht met mensen bezig. En dat heeft zijn vruchten afgeworpen: inmiddels is er bij Markhorst ruim 50 man werkzaam.
Heel belangrijk om op een manier te ondernemen, die bij jou past. Zie jij jezelf ook als een echte ondernemer?
Jazeker, ik ben wel een echte ondernemer. Ik ben altijd bezig met ideeën of manieren om zaken efficiënter en vernieuwender te kunnen doen. Ik krijg er energie van om nieuwe markten aan te boren, en om onszelf op de perfecte manier te positioneren.
Hoe ziet die ‘perfecte positionering’ er voor jou dan uit?
Wij hebben een vrij uniek concept in de elektrotechniek. Waar normaal een aannemer bijvoorbeeld 50 woningen met daarin een hele basic, uitgeklede installatie verkoopt, draaien wij de rollen om. Wij laten al die 50 kopers bij ons langskomen, waar onze kopers begeleider en interieurarchitect volledig gaat meedenken over hun nieuwe woning. Wij bieden hen een totaalconcept op het gebied van elektrotechniek: wifi, zonnepanelen, een lichtplan dat past bij het interieur – alles nemen we mee. De kopers krijgen hierdoor echt maatwerk en de aannemer wordt volledig ontzorgd: een win-win situatie waarin we hele mooie partnerschappen met aannemers hebben opgebouwd.
Wat een mooi voorbeeld van echt ondernemerschap. Is dat wat jij ook het gaafste vindt aan het ondernemerschap?
Jazeker. Het is heel gaaf om zelf dat soort ideeën te bedenken en uit te kunnen werken. Om juist die nichemarkten te pakken die anderen laten liggen, maar ze op zo’n efficiënte manier, met de juiste mensen om je heen, te bedienen dat het leuk wordt. Dat vind ik heel erg leuk aan het ondernemerschap, dat je dat voor jezelf kan bedenken, bepalen en uitbouwen.
Daarnaast vind ik het heel gaaf dat ik zo’n mooi, nieuw bedrijfspand heb kunnen neerzetten. Ik wil dat mijn mensen in een fantastische werkomgeving zitten. Daar ben ik zelf heel trots op. De afgelopen jaren heb ik aan iedereen gevraagd ‘Hoe ziet jouw ideale werkplek eruit? Wat vind je belangrijk?’. En nu hebben we echt iets prachtigs kunnen neerzetten. Ook dat geeft me heel veel energie.
Energie kríjgen van ondernemen is iets waar veel ondernemers naar blijven streven. Hoe is dat voor jou gelukt?
Dat is zeker niet vanzelf gegaan. Toen mijn broer een aantal jaar geleden compleet onverwachts overleed, moest ik een keuze maken. Hij was altijd de visionair van ons twee, ik was meer bezig met het operationele stuk. Ging ik dat visionaire stuk ook op me pakken, of ging ik dat deel op een andere manier invullen? Dat was een lastige beslissing, maar uiteindelijk heb ik écht voor het ondernemerschap gekozen. Ik wilde nieuwe markten gaan aanboren, efficiënter werken, en een nóg betere werkomgeving voor mijn mensen creëren. Daar ben ik toen vol voor gegaan. En ondanks dat het dus eigenlijk een ‘gedwongen keuze’ was, en het gevolg van een verschrikkelijke reden, is het uiteindelijk heel goed uitgepakt.
Was het lastig voor jou om uit die operationele rol te stappen?
In het begin zeker. Dingen loslaten en aan anderen over durven te laten is wel een ding geweest. Maar doordat ik zag dat ik steeds meer tijd kreeg om over dingen na te kunnen denken, in plaats van continu in de waan van de dag bezig te zijn, begon ik het ondernemerschap ook steeds leuker te vinden. Ik zou nooit meer terug willen naar die operationele rol waarbij ik zelf projecten begeleidde en calculeerde. Ik zit nu echt op mijn plek.
Wat heb je sindsdien allemaal opgepakt binnen Markhorst?
Vorig jaar hebben we binnen 1 jaar een compleet nieuw bedrijf neergezet. Samen met jullie hebben we een volledig nieuwe organisatiestructuur neergezet. Ook hebben we een complete rebranding doorlopen, we hebben het pand verbouwd, en ik heb de Markhorst Academy opgericht waarin we zelf mensen opleiden.
Dat is nogal wat. Dat allemaal in één keer?
Ja, dat is typisch iets voor mij. Ik kan nu eenmaal niet stilzitten. Daarnaast ben ik ontzettend ongeduldig. Ik liep hier al een paar jaar over na te denken, maar het overlijden in mijn broer heeft in mij iets getriggerd: het kan allemaal zomaar voorbij zijn. En als we het doen, dan doen we het ook écht goed. Dus ben ik in korte tijd Markhorst 2.0 gaan neerzetten. Ik wilde absoluut geen ‘oud’ bedrijf worden, maar juist een vernieuwend bedrijf waar mensen graag komen werken. Markhorst was echt uit zijn voegen gegroeid: mensen kregen het te druk, er waren teveel neventaken, en iedereen zat letterlijk en figuurlijk te dicht op elkaar. Daarom hebben we een volledig nieuwe organisatie neergezet, van binnen en van buiten. Een organisatie waarin mensen hun verantwoordelijkheid mogen en kunnen nemen. Daardoor vergroten we het werkplezier, en werken we ook nog eens veel efficiënter. Iedereen is veel meer betrokken en we gaan er met zijn allen écht voor. 2020 was het jaar van een goede fundering leggen, 2021 wordt een jaar van optimalisatie. Met de jarenlange ervaring vanuit het verleden zorgen we vandaag de dag voor een mooi, jong en nieuw bedrijf.
En waar ben je het meest trots op?
Mijn mensen. Absoluut, zonder twijfel. Markhorst is dan wel mijn achternaam, maar ik ben ook maar gewoon een klein radartje in het hele web. Deze machine draait niet zonder mijn mensen. In goede tijden, maar ook in hele kwade tijden. Zij hebben mee de groei van het bedrijf opgezet, zijn altijd loyaal geweest. Het feit dat mensen hier met heel veel plezier kan werken, iets wat laatst uit ons HR-onderzoek kwam, is waar ik het meeste trots op ben. Ik geniet elke dag weer als ik zie dat iedereen hier met plezier aan het werk is.
Een heel waardevol inzicht! Wat doe je allemaal om het werkplezier te vergroten onder jouw mensen?
Ik ben bijvoorbeeld bezig met de Markhorst Academy. Om de tekorten in de arbeidsmarkt, zeker in de techniek, op te kunnen lossen, ben ik gaan nadenken over de juiste manier om talenten te kunnen laten ontplooien. Waar anderen zich rot betalen aan vacatureadvertenties en reclames, wil ik juist een andere manier vinden om mensen aan me te binden en zo de continuïteit van het bedrijf te waarborgen. Ik ben nu druk aan het bepalen hoe ik deze Academy het beste verder uit kan bouwen.
Daarnaast vind ik het ontzettend belangrijk dat mijn mensen een goede werk/privé balans hebben: ik vraag veel verantwoordelijkheid van ze, maar ik vind het net zo belangrijk dat ze voldoende tijd kunnen besteden aan hun vrienden en familie. Zodat ze op maandag weer met een glimlach en frisse motivatie kunnen starten aan een energieke werkweek. Daar doe ik alles voor. Want als je continu, altijd, keihard aan het werk bent, dan brand je op een gegeven moment op.
Geldt dat ook voor jezelf?
Zeker. Vroeger werkte ik iedere dag tot een uur of 8. Maar toen mijn broer overleed, ging er een knop om. Ik bedacht me dat dit niet de manier was waarop ik mijn leven wilde inregelen: het moest anders, anders hield ik het gewoon niet vol. Toen ben ik dus uit de dagelijkse operatie gestart, ben ik echt gaan ondernemen, werken aan mijn bedrijf in plaats van erin. Maar ik heb ook meer tijd genomen voor mijn eigen passie.
Wat is jouw eigen passie dan?
Vliegen. Al van kinds af aan heb ik een fascinatie voor vliegen vliegtuigen, omdat er zoveel techniek achter zit. Een paar jaar geleden besloot ik dus om éindelijk echt iets met die passie te gaan doen, en ging ik mijn vliegbrevet halen. Daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad. Ik kan nu met mijn eigen toestel overal heen vliegen, het is echt mijn uitlaatklep. Nou, als je me dat 20 jaar geleden had verteld, dan had ik je echt uitgelachen. Maar dát is voor mij echt je dromen volgen. Want als je dat doet, en er keihard voor werkt, dan kun je die dromen waarmaken. Niet opgeven, maar erin geloven en er keihard aan werken.
En dan lukt het uiteindelijk ook. Is dat een tip die je aan startende ondernemers zou willen meegeven?
Absoluut. Geloof altijd in jezelf. Je kan het waarmaken. Tegenslagen heb je overal, in ieder bedrijf. Een aantal jaar terug was de plotselinge dood van mijn broer de grootste tegenslag die we voor ogen konden houden. Het was toen een ontzettend gevecht om het bedrijf tóch op de rit te houden, om toch de continuïteit te behouden. Maar door nooit op te geven en daar niet in te blijven hangen, door door te zetten maar toch kansen te blijven zien, is het gelukt. En wees niet bang om advies of hulp te vragen, want je bent nu eenmaal niet overal goed in. Daarom werk ik ook met jullie, daarom heb ik een HR adviseur en een marketingadviseur. Omdat ik alleen zo mijn bedrijf kan optimaliseren en gebruik kan maken van de ervaringen en kennis van anderen. Dat wil ik meegeven. En als je jonge ondernemer bent: werk keihard. En een gouden tip: ben altijd met je mensen bezig. Want je doet het niet alleen. Verzamel de mensen om je heen waar je het samen mee doet. Dat is volgens mij de beste manier om een onderneming op te bouwen. Tot slot: vergeet thuis nooit. Want uiteindelijk doe je het daar wel voor. Dat waren een hoop tips, maar allemaal zó ongelooflijk belangrijk.
Je werkt om te leven, je leeft niet om te werken.
Exact. Dat heb ik als ondernemer zeker geleerd de afgelopen jaren. En dat is ook waarom ik zo begaan ben met mijn personeel. Ik wil namelijk niet alleen maar geld verdienen: mensen moeten iedere dag met plezier hiernaartoe komen. Zo vergroten we werkgeluk, maar ook ieders productiviteit. Ik ben dan misschien wel directeur, maar ik ben ook maar gewoon Edwin. Ik ben altijd bereikbaar en toegankelijk voor iedereen. Dat is denk ook één van de redenen waarom mensen al zo lang bij Markhorst werken: bij ons krijg je de mogelijkheid om door te groeien, want we innoveren continu, maar er heerst ook een echte familiecultuur. Mensen voelen zich hier thuis.
Edwin, tot slot: hoe zie je Markhorst over 5 jaar?
Ik heb niet per se nog een groeiambitie. We hebben nu zo’n 50, 60 man in dienst. Heel veel groter hoef ik niet te worden, omdat ik dan mijn gevoel met de mensen kwijtraak. Ik word niet gelukkig van een extra managementlaag. Dan voel ik me niet meer op mijn best. ik zie Markhorst over 5 jaar nog gespecialiseerder, nog professioneler, nog verfijnder. Met nieuwe projecten en ideeën. Ik hoop dat iedereen hier dan nog met heel veel plezier werkt. Maar we zitten nog steeds in hetzelfde pand, ik ben er ook nog steeds, en we doen het nog steeds met zijn allen. Daar ga ik voor, en met alle lessen die ik afgelopen jaren heb geleerd, gaat dat ook zeker lukken. Ik kan niet wachten.
